23 Σεπ 2008

Αθανασία

Αν ήμουν αθάνατος
δε θα βιαζόμουν να δοξάσω τη βραδύτητα.
δε θ` αγωνιούσα ν` αγγίξω.
δε θα βιαζόμουν να μιλήσω.
Θα έμοιαζε ο χρόνος των είκοσι λεπτών
με το χρόνο των είκοσι μηνών
των είκοσι αιώνων.

Αν ήμουν αθάνατος
δε θα υπήρχαν λεπτά μήνες αιώνες
δε θ` άγγιζα
δε θα μιλούσα
δε θ` αγωνιούσα
δε θα βιαζόμουν
δε θα υμνούσα.

Αν ήμουν αθάνατος
θα ήμουν αδιάφορος και αδρανής
πανταχού παρών και πουθενά
μόνος κι εγκληματίας
διάβολος και θεός.
Θα ήμουν πάντα εγώ
ποτέ εμείς
ποτέ ζωή
παντοτινό τίποτε.

Μα ευτυχώς είμαι θνητός
και εμπαθώς βιώνω
τις φλογισμένες μας στιγμές
–νέκταρ αθανασίας.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ω θνητέ, που κατέστης Αθάνατος...
Η μορφή σου θα περιφέρεται μέσα μας. Τα λόγια σου δε θα μας εγκαταλείψουν ποτέ.