Βότσαλο 9

Στην επικράτεια της σιωπής αρθρώνεται η γραφή.
Στην επικράτεια της σιωπής συντελείται η ανάγνωση
η αποκαθήλωση πιο σωστά.

Είναι η σιωπή η μοναξιά του καθενός
Ένας καμβάς πολύχρωμος
που πάνω του κεντάμε τη ζωή μας.
Παράθυρα ανοίγουν στη σιωπή
και μπαίνει φως φωνές φωτιές αγέρηδες κι ανθρώποι
Και φουρτουνιάζει η θάλασσα κι είναι βουνό το κύμα.
Μέσα σε λάμψεις μυστικές κι υπόκωφες βροντές
το ποίημα αναδύεται σαν άλλη Αφροδίτη.
Κάποτε η θάλασσα ηρεμεί κι είναι το ποίημα πλοίο
που αρμενίζει σιωπηλά προς τις ακτές του πόθου.

Είναι το ποίημα εμπαθές ραβασάκι εφήβου
που με χαμόγελο Τζοκόντας διαβάζει μια γυναίκα.
Αχώριστο ζευγάρι της σιωπής
μα τόσο μουσική η γραφανάγνωση
που μοιάζει τη σιωπή να ανατινάζει
και δια παντός να καταργεί.

Στο μαιευτήριο της σιωπής γεννιέται κάθε ποίημα
ζητά τη σιωπηλή ανάγνωση που τη σιωπή θα σπάσει.
Διαχέεται το ποίημα στη σιωπή και έγχρωμη τη βάφει.

Διαχέεται το ποίημα στη σιωπή...
Αυτός είν` ο σκοπός του.
-/-

Βότσαλο 10

Ποίηση είναι η μουσική τροχείου αισθημάτων.
Ο ελκυστής της ύπαρξης η μυστική φωτιά της.
Ποίηση είναι η σιωπή
και η κραυγή πίσω από τις λέξεις
Ποίηση είναι το αμετάφραστο
μα πιο βαθιά τ` ανείπωτο
μ` ακόμα παραμέσα
αυτό που μεταφράζεται
σ` όλες της γης τις γλώσσες...

Το αίνιγμα (2β)

Αθανασία

Αν ήμουν αθάνατος
δε θα βιαζόμουν να δοξάσω τη βραδύτητα.
δε θ` αγωνιούσα ν` αγγίξω.
δε θα βιαζόμουν να μιλήσω.
Θα έμοιαζε ο χρόνος των είκοσι λεπτών
με το χρόνο των είκοσι μηνών
των είκοσι αιώνων.

Αν ήμουν αθάνατος
δε θα υπήρχαν λεπτά μήνες αιώνες
δε θ` άγγιζα
δε θα μιλούσα
δε θ` αγωνιούσα
δε θα βιαζόμουν
δε θα υμνούσα.

Αν ήμουν αθάνατος
θα ήμουν αδιάφορος και αδρανής
πανταχού παρών και πουθενά
μόνος κι εγκληματίας
διάβολος και θεός.
Θα ήμουν πάντα εγώ
ποτέ εμείς
ποτέ ζωή
παντοτινό τίποτε.

Μα ευτυχώς είμαι θνητός
και εμπαθώς βιώνω
τις φλογισμένες μας στιγμές
–νέκταρ αθανασίας.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Φαντάσματα ονείρων πλανώνται στον ερειπωμένο οίκο του θείου.
Βαθυπράσινα μνημεία πόθων.

Κλικ του διαφράγματος. Τσιγάρο.

Στη σκηνή τη φλεγόμενη τα περασμένα.
Η ματιά δυο κορμιών στο φεγγάρι, ευτυχίας όρισμα κι αυταπάτης.
Ακόμη το φεγγάρι τραγουδά.

Στροβιλισμός καπνού.

Στην ουράνια φλεγόμενη βάτο δυο ματιές απόψε συγκλίνουν.
Γωνία ελάχιστη, απόσταση χιλιομέτρων. Αβυσσαλέα ψυχών.

Αναλαμπή καύτρας.

Στη φλεγόμενη γυάλα το επερχόμενο.
Και πάλι θα γεμίζει το φεγγάρι. Θα υγραίνονται πάλι τα μάτια.
Αλλότριες λάμψεις.

Τίναγμα στάχτης.

Καθ` Ηράκλειτον
"Ξυνόν αρχή και πέρας επί κύκλου".
Ετεροκαθορισμός από το έλασσον τον κύκλο έκλεισε.

Καπνός αναθρώσκων.

Είσαι μια έκρηξη ομορφιάς. Γίνε καλοκαιρινή αύρα!
Είσαι μια έκρηξη τρυφερότητας. Γίνε κόκκινο του δειλινού φως!
Είσαι η φαντασία καλπάζουσα σε μεταμεσονύχτια ησυχία.
Φόρεσε το φεγγάρι δαχτυλίδι!
Είσαι όνειρο τρελό. Γίνε της πλάσης δικαίωση!

Θυμάται το πρωτόλειο δε νοιώθει…
Μήπως ο κύκλος δεν υπάρχει;
Μη δια παντός ανατινάχτηκε;
Βιώνει της μνήμης τη διαστολή…

Στερνή λάμψη τσιγάρου.

Όλα τα φεγγάρια είναι όμορφα. Ασύγκριτα τ` Αυγούστου.

Κλικ του διαφράγματος.

Δώδεκα και μισή κυπαρίσσια σεβάσμια.

Το αίνιγμα (2α)

παλίντροπος αρμονίη

Κατακλυσμιαία παρουσία
Στροβιλισμός άνθεων
Θρόισμα σπλάχνων
Διαδρομές του όνειρου
Πέλαγο των προκαταλήψεων
Χώρα της φαντασίας
Εναλλαγή εποχών και τοπίων
"παλίντροπος αρμονίη..."

Θρυμματισμός ηρακλείτειας αρμονίας.
Σκλήρυνση αισθημάτων κατά πλάκας;
Συναισθηματική αναιμία;
Τόκος καλός... φαρμακεύς.
Συγκοινωνούντα δοχεία της ύπαρξης
Βαρύτητα του ονείρου
Εικασίες ικέτη
Φορτισμένη λησμονιά
Ήρεμη ψυχρότητα
Λόγια παγοθραύστες
Μάτια θερμοπυρηνικά
Όνειρα άστρα
Τράβηξε την κουρτίνα!

Μάχη είναι ο έρωτας
στης αντοχής τα τείχη!
Γεύση χαμού και γέννησης,
στιγμές αθανασίας
στα χαρακώματα του έρωτα...
Δίψα και φόβος κι αλληλεπίδραση...
Κύματα μυστικά κι αόρατα μα τόσο αισθητά!
Του έρωτα ο λόγος είναι η ακτινοβολία.
Παλίντροπος αρμονίη!