Η διαύγεια του τετελεσμένου…
Η ομίχλη του γίγνεσθαι…
Ανάμεσα στους δυο ορίζοντες βρίσκεται η χώρα μας, κυλά η ζωή μας
Έχει το τετελεσμένο, ομίχλες και σκιές στη διαύγειά του μέσα.
Έχει το γίγνεσθαι, κοίλα τοπία που σαν ναοί φωτοβολούν στην ομίχλη του μέσα.
Μα ποιο είναι τετελεσμένο; Ποίο το γίγνεσθαι;
Ποια είναι η χώρα μας; Και η ζωή μας;
Το ταξίδι κινά από την Τροία.
Κύκλους αμέτρητους – χρόνους δέκα – διανύσαμε γύρω από το ιερόν πτολίεθρον πριν την ανώφελη πτώση.
Ανώφελη; Όχι. Χωρίς αυτή, το ταξίδι για την Ιθάκη δεν θα υπήρχε.
Βγήκαμε πλούσιοι από τους κύκλους της αυταπάτης.
Εισήλθαμε στη σπείρα της ζωής που αξίζει.
Εισήλθαμε από την πύλη του ονείρου. Του ονείρου που σηματοδοτεί και διαχωρίζει το τετελεσμένο από του ταξιδιού το γίγνεσθαι.
Μα και το ταξίδι γεμάτο είναι με παραισθήσεις, αιχμαλωσίες, μάχες, απάτες, αυταπάτες. Και ο σκοπός του καμιά δεν έχει σχέση με αργαλειούς και πιστές Πηνελόπες.
Του ταξιδιού το γίγνεσθαι βιώνεται μόνο. Για να καταγραφεί, πρέπει να γίνει τετελεσμένο.
Μέχρι τότε αρμενίζουμε στο τρικυμισμένο πέλαγο των σχέσεων των ανθρώπων. Με εφόδια το πάθος, τη φαντασία, το όνειρο, την επιθυμία. Χωρίς ποτέ να γνωρίζουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε.
Ετούτο το ταξίδι είναι η πραγματική μας ζωή.
Η ζωή μας γίνεται γνωστή εκ των υστέρων...
-/-
