Το αίνιγμα (1)

Δύσκολο ρήμα

Άρνηση

Μοβ έγινε η θάλασσα
όταν το αίμα έτρεξε
καταφύγιο σ` αυτή ζητώντας.
Μοβ ήτοι ιώδης – για τόσο λίγο!
Η χρωματική δικαιοσύνη επιβλήθηκε
και κανείς δεν κατάλαβε.
Νομίζω κι εκείνη.

Μα σε κάθε ταραχή του βυθού
δραπετεύει το αίμα στην επιφάνεια.
Σπαράγματα κόκκινου σε γαλάζιο σχηματίζει.
Σκόρπιες φράσεις απ` όλους λησμονημένες.
Νομίζω κι από εκείνη.

Τότε, το ακρωτηριασμένο άγαλμα
που μια άγρια νύχτα ξέβρασε το πέλαγο
κι ο γέροντας το στησε δίπλα στο λόφο
να `χει να λέει μια καλημέρα
«…οι άλλοι ξέγραψαν κάθε χαιρετισμό.
ξυπνούν κι αρχίζουν μεροκάματο το
σκοτωμό…μεθοδικά, χωρίς πάθος...»
Τότε το ακρωτηριασμένο άγαλμα,
αποκτά – για τόσο λίγο!- ένυδρο βλέμμα.

Γνωρίζει ο γέρος πως τ` αγάλματα ονειρεύονται.
Τα όνειρα καρατομούνται –γνωρίζει ο γέρος.
Ο μέσα ενταφιασμός κάνει την πέτρα εύθραυστη.
Καλά γνωρίζει ο γέρος.
Ελπίζω κι εκείνη
(Ο γέρος του πελάγου ο σοφός γνωρίζει
πως και τ` αγάλματα ελπίζουν).
-/-

Οφθαλμαπάτες

Τι είναι φως και τι `ναι το σκοτάδι;

Πίσω από φράγμα φωτεινό ηλιόλουστης ημέρας
δεν κρύβεται αστροφεγγιά που νύχτα θριαμβεύει;

Μη και δεν είν` η διαύγεια τετελεσμένου τμήμα;
Με ομίχλη δεν καλύπτεται τ` αυριανό μας βήμα;

Μη και δεν ταξιδεύουμε στα βάθη του απείρου;
Μη και δεν αιωρούμαστε στο σύμπαν του ονείρου;

Μη και δεν είν` ελάχιστο το ορατό το φάσμα;
Σκοτάδι δεν ορίσαμε της πείρας μας το φράγμα;

Πίσω από φράγμα ορατό χρωματικών θριάμβων
μήπως καλά δεν κρύβεται ακτινοβόλος κόσμος;

Τι είναι όραση, τι η αφή και τι το παραπέρα;

Απάτη γίνεται το φως σαν το σκοτάδι κρύβει.
Απάτη γίνεται η ζωή σαν τ` όνειρο εξορίζει.

Ο θρίαμβος των αστεριών έρχεται στα σκοτάδια.
Του πάθους μας οι αστραπές φωτίζουν τα ουράνια

-/-

Αλήθεια

Καθένας έχει την αλήθεια που του αξίζει!
(λένε κάποιοι Κινέζοι).
Καθένας κατέχει τη γνώση που τολμά!
(φωτίστηκα σε μια συζήτηση και μια διαφωνία).
Σε τούτη τη γνώση, προσπαθεί να στριμώξει
την πραγματικότητα και τ` άστρα και τις ψυχές.
Σαν σε καλούπι.

Είναι η ατολμία που στρεβλώνει
την αλήθεια της ψυχής
την ερμηνεία του κόσμου
την ερμηνεία της ερμηνείας των άλλων.
Έτσι ο καθένας δημιουργεί
την αλήθεια του και την πραγματικότητά του.
Σαν θεός.
(Έτσι κι εσύ, έτσι κι εγώ)

Είναι η βίωση πεδίων ισχυρών
που τη στρέβλωση ολοκληρώνει
ή από τη στρέβλωση ελευθερώνει.
Κι είναι η ψυχή του καθενός που κρίνει
σε ποια πεδία θα βρεθεί.
Σαν άνθρωπος.

Κλειστά συστήματα
ο κύκλος της ζωής δεν έχει.
Είναι σκληρή και επίμονη η άνοιξη.
Σαν Θεά.
-/-

Η ομίχλη του γίγνεσθαι

Η αυριανή μέρα
δεν καλουπώνεται.
Γεννιέται!

Μήτρα της, το σημερινό δειλινό.
Σπορέας, τ` όνειρο.
Ομφάλιος λώρος, το αειφόρο πάθος.

Η αυριανή μέρα
αναδιατάσσει
τα περασμένα χρόνια
αναδεικνύει
τις σημερινές στιγμές.

Όλα τα περιέχει
και όλα τα ανατρέπει
η αυριανή μέρα.

-.-

Κύματα

Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων,
ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν,
αλλ` ήν αεί και έστιν και έσται
πύρ αείζωον, απτόμενον μέτρα
και αποσβεννύμενον μέτρα.

…πυρός τροπαί πρώτον θάλασσα…

Ηράκλειτος